Uzun zamandır tüm kapıları dışarıya kapatmış, dört duvar arasında kendi minik dünyamda yalnız başıma yaşarken bu kapıların dışarıdan zorlandığını hissettim. Evrene sürekli olarak olumsuz düşünceler yollayan ben, bu kapının ardında yatan güzelliklere şaşırdığımı söyleyebilirim.Tüm bunlar bana yapılan bir şakaydı belkide yada daha önce böyle güzelliklere alışık olmadığımdan tüm bunlara inanmakta zorluk çekiyordum. Kim bilir belkide bununda sonunda bir kötülük olacaktı ve o yüzden önüme serilmişti. İnsanoğlu işte; bir kere inancını yitirdiğinde onu tekrar yakalamak, yakalasan bile tutabilmek hiç kolay olmuyor. Bazen beynimin içinde bir karınca yuvasının olduğuna inanıyorum. Onlarca düşünce dolaşıyor içinde, onlarca teori ve her birini o kadar gerçek kılıyorum ki hangisini seçeceğimi ya da açtığım onca yoldan hangisine gireceğime karar veremiyorum. Bu beni hep ortada bırakan, kararsız kılan ve ileride keşke diyeceğim hareketleri sergilememe neden olan nokta. Sanırım yardıma gereksinim duyduğum tek konu budur.
Kapımın ardındaki güzelliklerden bahsedecek olursak; düşündükçe içimi titreştiren yani biraz feromon, bir insanın, bir dostun gerçekten yanında olduğunu öğrenmek, bilmek ve kalmak bir sebep ararken onu bulmak yada bulduğunu sanmak. Tüm bunların birbirine vesile olması ise bu güzellikleri ve güzelliği daha bir özel kılıyor diğerlerinin yanında. Küçükken önüme döküp saatlerce oynadığım legolarım gibi hepsi birleştirmem için önümde toplanmış gibiler sanki. Peki bu legoları birleştirip tüm bu güzelliklerin bir bütününü ortaya çıkartmak varken, neden kutusuna kaldırmak gibi bir düşünce dolaşıyor beynimde. Üstelik bunu tutkuyla isterken ve arzularken. Sanırım birleştirdikten sonra ortaya çıkacak olan bütünün de olumsuzluklar barındırmasından korkuyorum. Herşey olacağına mı varır yoksa biz mi yaratırız olacakları, bazen kestirmek çok güç. Küçükken pikniklerde dereye iki tane dal parçası bırakır hanginin önde gideceğini takip ederdim heyecanla. Şimdi ise tüm bunları kendi yoluna bırakıyorum ama ayrı ayrı dallar değil tek bir dal olarak. Ya bir yere ulaşacak ya da ilk rastladığı engelde takılıp orada kalacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder