Hey sen !

Hayal etsene , mevsim kış , dışarda ise lapa lapa kar var. Koltuğa oturmuşsun , bir köşede mumun alevi bir sağa bir sola kıvrılıyor. Elinde viski dolu bir bardak , bir yandan sigaranın dumanını ciğerlerine dolduruyorsun. Ve dumanı bırakıyorsun hayata bir of çeker gibi.Kafanı karıncalandıran düşüncelerden arındırıyorsun kendini , arkadan çalan o rahatlatıcı aralarda cızırtı duyulan plaktan gelen flüt sesiyle.

Yalnızlık , yerini nasıl doldurabileceğimi bilmediğim o ağır duygu. Bazen hiç dolduramayacağımdan korkuyorum ,işte o zaman bir ürperti sarıyor içimi bitmek bilmeyen.Ben hep bir arayış içerisindeyken , aradığım kişi ise hep bulunuyor fakat yanlış insanlar tarafından. Ben bir baba , bir abi , kardeş ,dost ve bir eş olabilecekken o insana , her zaman yanlış anlaşılıyorum. Tüm dünyası bacak arasında dolaşan o yüce insan ise benden her zaman daha fazlasına sahip olabiliyor. Anlıyorsun umarım beni , bundan dolayı üzüldüğümüde düşünme. Sanırım herkes hak ettiğini buluyor ve onu yaşıyor ki bundan mutluluk duyuyor.

Evet yazının başında söylediklerimi gerçekleştiriyorum şuanda ;dışarda kar yok, sadece mevsim kış değil. Sigaramın dumanını hapsettiğim ciğerlerimden salarken bir of çekiyorum kirlenmiş dünyaya kirli dumanı salarak. Sen , evet sana diyorum , senin dünyan nerede ? aşağılarda mı geziyor ,yoksa sende mi bendensin.Düşünüyormusun hiç yarını  , karamsarlık çöktüğünde üstüne umutlarına sığınıyormusun. Gözlerini kapat , hayal et öyleyse yarınlarını, artan hormonlarınla bağlanacağın insanı , paylaşacağın hayatı. Hayatta ki tek zevk bacak arasında ki ıslak ve ılık bir yer değil be , çok fazla zevk var paylaşabilecek. Sen ise bir tanesi ile mi yetiniyorsun yoksa ?.

Benim yaratılış amacım galiba düşünmek. Eksik yaratılmışım , yanlış olmuş bu model.